การระงับข้อพิพาทโดยทางกฎหมาย : การพิจารณาของศาล
เทคนิควิธีทางกฎหมายเพื่อระงับข้อพิพาทระหว่างประเทศ โดยนำไปให้ศาลที่ได้จัดตั้งไว้แล้วทำการพิจารณาตัดสิน การพิจารณาของศาลนี้มีข้อแตกต่างจากการอนุญาโตตุลาการ กล่าวคือ การพิจารณาของศาลจะมีกระบวนการที่เป็นแบบเป็นแผนดำเนินการโดยศาลถาวร ส่วนการอนุญาโตตุลาการนั้นเป็นวิธีปฏิบัติเฉพาะกิจ ศาลระหว่างประเทศที่มีอำนาจทั่วไปแห่งแรก ก็คือ ศาลยุติธรรมถาวรระหว่างประเทศ (พีซีไอเจ) ซึ่งทำหน้าที่เป็นส่วนหนึ่งของระบบสันนิบาตชาตินับตั้งแต่ ค.ศ. 1920 จวบจนกระทั่งสันนิบาตชาติเลิกล้มเมื่อปี ค.ศ 1946 ศาลยุติธรรมถาวรระหว่างประเทศได้รับการสานต่องานโดยศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ไอซีเจ) ในปัจจุบัน ซึ่งเป็นหนึ่งในองค์กรหลักของสหประชาชาติ
ความสำคัญ การพิจารณาของศาลได้ถูกนำมาใช้ไม่มากนักเพื่อระงับข้อพิพาท และจะมีประสิทธิผลมากเมื่อใช้ระงับข้อพิพาทที่มีความสำคัญไม่มาก ผู้ที่ให้การสนับสนุนวิธีการพิจารณาของศาลนี้ ได้กล่าวถึงข้อดีของวิธีนี้ว่าศาลสามารถให้คำตอบแก่ปัญหาระหว่างประเทศได้ทุกปัญหา และหากใช้วิธีการนี้จะสามารถระงับข้อพิพาทระหว่างประเทศได้ทั้งหมด อย่างไรก็ตามรัฐต่าง ๆ ก็ยังลังเลใจที่จะใช้วิธีการพิจารณาของศาลนี้ เพราะการนำคดีไปให้ศาลระหว่างประเทศพิจารณานั้น ตนจะต้องตกลงเป็นการล่วงหน้าว่าจะผูกพันกับข้อคำตัดสินใด ๆ ของศาล ซึ่งอาจจะมีอันตรายต่อผลประโยชน์อันสำคัญยิ่งของตนได้ ด้วยเหตุที่หลักการแห่งอำนาจอธิปไตยมีความหมายว่ารัฐไม่สามารถจะถูกบังคับให้ไปขึ้นศาลโดยฝืนเจตนารมณ์ของรัฐได้ ดังนั้นรัฐที่ตกเป็นจำเลยมักจะไม่อยากนำคดีไปให้ศาลพิจารณา อย่างไรก็ตามวิธีการพิจารณาของศาลนี้มีข้อดี คือ ทำให้ไม่เกิดปัญหาเสื่อมเสียเกียรติภูมิของชาติ ทั้งนี้เพราะรัฐที่ยอมรับคำตัดสินของศาลนั้นถือว่าให้การสนับสนุนหลักการบังคับแห่งกฎหมายยิ่งกว่าจะเป็นการสยบจากแรงกดดันของรัฐอื่น การพิจารณาของศาลอันเป็นเครื่องมือระงับข้อพิพาทอย่างหนึ่งนี้อ่อนกำลังลงในยุคปัจจุบันเนื่องจาก (1) การพัฒนาเชิงปฏิวัติในเทคโนโลยี (2) ความขัดแย้งระหว่างตะวันออกกับตะวันตก (3) การเกิดขึ้นของรัฐและระบอบการปกครองใหม่ ๆ ที่ปฏิเสธแนวความคิดเกี่ยวกับกฎหมายระหว่างประเทศของฝ่ายตะวันตกที่มีมาแต่เดิมหลายอย่าง
No comments:
Post a Comment